Mensen zijn door de jaren heen steeds mondiger worden. Wat eerder not done was, is nu aan de orde van de dag: nee zeggen tegen de baas, een rechtzaak aanspannen tegen de arts, een brief op poten schrijven aan de schooldirectie, en soms zelfs (verbaal) agressieve uitingen richting buschauffeur of hulpverlener als die niet op tijd ter plekke is. 'We pikken het niet' prijkt nog met regelmaat op de petjes van de vakbondsleden. Toch heeft kennelijk niet iedereen de vaardigheid van het nee zeggen voldoende ontwikkeld. Jana Kemp leert lezers hoe zij 'het woord nee weer in hun woordenschat kunnen opnemen zonder vrienden, familieleden of baan te verliezen'.

Op de kaft van het boek 'De verlichte leider' van Peter ten Hoopen prijkt een Boeddha uit de 12e euw. Deze combinatie van titel en afbeelding verleidt mij niet direct tot lezen. Er wordt een te hoog zweefgehalte opgeroepen. Maar op advies van anderen heb ik toch besloten het boek te lezen. En ik moet zeggen, ik heb er geen spijt van. Het hoge zweefgehalte bleef uit.

Susan Jeffers is als psychologe jarenlang directeur geweest van de The floating Hospital en heeft de afgelopen jaren een hele reeks zelfhulpboeken geschreven. 'Niet durven, toch doen' is interessant voor iedereen die beter om wil gaan met angst.

Hoe vind ik mijn energie, passie en talenten? Op welke manier krijgt u in kaart wie u bent, wat u wilt doen en hoe dat bereikt kan worden? Op deze vragen geeft het boek 'IK' een passend antwoord, in de vorm van het schrijven van een persoonlijke missie.

Iemand overstelpen met argumenten. Discussies om mensen voor een standpunt te winnen, om zich te verdedigen ('Waarom vallen de cijfers dit kwartaal tegen en wat heb je daar aan gedaan?'), een twistgesprek om 'gewoon' verbaal te 'scoren'. Dit soort gesprekken voeren we regelmatig. Een eigen discussiestijl ombouwen tot een professionele debatstijl, vergt oefening. 'You can have brilliant ideas, but if you can't get them across, your brains won't bring you anywhere.' (Lee Iacocca, ex-topman Chrysler).

Bij het zien van het boek frons ik toch even mijn wenkbrauwen. De subtitel luidt: 'Een geschenk dat je gelukkiger en succesvoller maakt - thuis en op het werk'. En dat in nog geen 90 bladzijden op A5 formaat. Wat kan het leven toch simpel zijn, denk ik dan sceptisch. De mededeling op de kaft van de auteur van 'Wie heeft mijn kaas gepikt' doet mij besluiten om het boek toch eens ter hand te nemen.

Zodra het boek 'Blink' van Malcolm Gladwell uitkwam, stond het in de Verenigde Staten hoog in de boekenverkooplijsten. Blink is nu ook in het Nederlands verschenen onder de titel 'Intuïtie'. In een aantal weblogs kunnen we lezen dat Gladwell een echte storyteller is, die niet alleen in zijn boeken aantrekkelijke verhalen vertelt, ook op het podium weet hij de toehoorder te boeien. Van de oorspronkelijke, Engelse editie, is overigens ook een luisterboek verschenen, door Gladwell zelf ingesproken. Hij heeft een prettige stem om naar te luisteren.

'Trainen? Bij welke club?'Ondanks de grote aandacht voor opleiden zijn er nog steeds veel mensen die nooit naar trainingen gaan. In sommige beroepsgroepen lijkt het geen item, bijvoorbeeld onder journalisten of leraren. Sommige bedrijven zweren bij, in goed Nederlands, training on the job. Het vakgebied zelf is in beweging. 

Weinig sociale vaardigheden zijn nuttiger dan het vermogen te onderhandelen. Onderhandelen is balanceren tussen de eigen belangen en die van de ander. Het is een vaardigheid die iedereen kan leren. Oefening baart kunst. We leven in een onderhandelingsmaatschappij. Thuis, op straat of op het werk: iedereen onderhandelt. De kunst van het onderhandelen is het presenteren van een standpunt en reageren op wat de ander te berde brengt en wel op een zodanige manier dat het de flexibiliteit bevordert. Sterker nog: Onderhandelen is het middel om meningsverschillen te hanteren. Maar je moet weten hoe het spel gespeeld dient te worden. Voor een beginnend onderhandelaar is het proces complex. Maar er zijn voorspelbare patronen in elk onderhandelingsproces te ontdekken.

Een projectmanager heeft geen tijd. En daarom is een praktisch boek over communiceren wel zo praktisch. 'Als de projectmanager gaat communiceren' is niet te lang, niet te dik, zo'n kleine 120 pagina's. De laatste vier pagina's zijn ook nog eens op zo'n manier gemaakt dat ze uitgeknipt een nog kleiner boekje (creditcardformaat) vormen waarin de belangrijkste concepten worden samengevat. Kortom uiterst praktisch.

Of zij ooit op een delftsblauw tegeltje zal verschijnen, weet ik niet, maar de volgende spreuk zou aan menige huiskamer- en kantoormuur niet misstaan: 'Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen. Zo krijgt hij meer te dragen dan God te dragen geeft.' Zij komt uit de koker van Albert Ellis, de grondlegger van de RET, de Rationele Effectiviteits Training. RET is een methode die mensen duidelijk wil maken dat hun gevoelens in belangrijke mate bepaald worden door hun gedachten en niet door wat zich feitelijk in de werkelijkheid afspeelt.

Verkocht zal 'Zeven eigenschappen die jou succesvol maken' wel worden, maar ook gelezen? Of beter: ook toegepast? Zitten tieners op een dergelijk boek te wachten? De jeugd van tegenwoordig zou immers nauwelijks lezen en in de ban zijn van computergames en chatten.

In iedere samenleving hebben mensen te maken met status. Als kind leert men al wie 'hoger' of 'lager' is. Twee belangrijke vormen van status zijn de sociale status en de functiegebonden status. Volgens de auteurs Luuk Stultiens en Henk Stultiens, auteurs van 'Het fenomeen status', creëren mensen op elk moment communicatieve verhoudingen met anderen en hun omgeving. Deze communicatieve verhoudingen noemen zij interactiestatus. Sociale- en functiegebonden status zijn vrij stabiel, interactiestatus verandert van moment tot moment.

Met de nodige scepsis ben ik aan dit boek begonnen. Aan de hand van het 'Whole Brain Model' van Nedd Hermann worden diverse toepassingen gegeven op uiteenlopende onderwerpen als creativiteit, leiderschap, verandering, innovatie en teamwerk. En dat naar aanleiding van een typologie die is gebaseerd op een vierdeling waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen Ratio, Innovatie, Orde en Emotie. Wat te doen met zo'n typologie die zo breed wordt ingezet? Naar mijn verwachting zou ik alleen een goedkope trukendoos treffen: alleen instrumentaliteit, waar meer fundamentele oplossingen nodig zijn. Waarom toch die aantrekkingskracht die dit soort vierdelingen (waarom toch steeds vier) hebben?

In dit tijdperk van burnout en chronisch vermoeidheids syndroom is er een haast onstuitbare stroom zelfhulpboeken op gang gekomen. Velen volgden ook al cursussen time management en investeerden in papieren en elektronische organisers.

Bent u in de veronderstelling dat u vrijwel altijd afgewogen keuzes maakt en weet waarom u tegen de ene verkoper 'ja' zegt, terwijl u de andere laat afdruipen? Dit boek helpt u uit die droom! Volgens Robert Cialdini reageren mensen namelijk veelal op zogenaamde sleutelprikkels, ook wel klik zoem reacties genoemd. 

Het 'Oefeningenboek voor groepen' van Lex Mulder, Herma Hagen en Wicky Voors onderscheidt zich van andere werkvormenboeken voor trainers door de gehanteerde systematiek.